uit het oog
Het is 1,5 jaar geleden dat ik nog iets gepost heb. Ik heb mijn liefde voor het schrijven niet verloren, maar ik heb mijn pen even op pensioen gestuurd. Vaak is het zo dat ik begin te schrijven wanneer ik ergens mee zit…iets dat zijn weg naar buiten zoekt. Iets dat gezegd of geschreven wil worden. Ik ben slechts het kanaal waar het idee, inzicht of hersenspinsel gebruik van maakt om zichzelf in de wereld te zetten. En soms…door de hectiek van alledag zijn we te druk bezet, niet beschikbaar en niet ontvankelijk voor een idee of inzicht. Kan het ons niet bereiken, dan gaat het weer weg, op zoek naar iemand anders…die wel beschikbaar is en die er wel oor naar heeft.
Zo werkt dat ook in de liefde. Iemand kan wel even blijven hangen, maar op een bepaald moment wordt die het zat en gaat op zoek naar iemand die wel oog en oor heeft.
Bovenstaande theorie heb ik niet zelf verzonnen. Het komt uit het boek Big Magic van Elizabeth Gilbert (ja die van Eat, Pray, Love – die mij tijdens mijn wereldreis 3 jaar geleden toen ook al inspireerde). Een aanrader!
tijd vliegt
tijd heelt wonden
ik heb alle tijd van de wereld, tijd vliegt en dan kom ik in tijdsnood
ik hecht veel waarde aan tijd
tijd is vrijheid
waardevolle tijd
Er was een tijd waarin ik betaald werd voor mijn tijd, per uur, per maand. Er was een tijd dat ik me van tijd niet bewust was. De tijd verging en kwam niet terug.
Een dag heeft nog steeds evenveel uren als 5 jaar geleden. Toen werd tijd heel efficiënt ingevuld en werd alles goed gepland. Ik deed veel, ik kwam op veel plaatsen, ik zag veel mensen. Ik werd moe. Innerlijk moe.
Ik nam de tijd…een jaar. Ik reisde. Opeens ging de tijd veel trager. Maar dat jaar was zo voorbij.
Sindsdien werd mijn relatie met tijd een strijd. Mijn tijd verkopen maakte me niet meer zo gelukkig. Ik wou eigen baas zijn over mijn tijd. Ook omdat ik merkte dat mijn lichaam een ander ritme nodig had dan wat hier voorgeschreven wordt.
Ik kan niet meer meteen eten wanneer ik wakker word. Ik heb geen honger wanneer de tikklok zegt dat het middagpauze is. Soms is 2 maal eten per dag genoeg. Soms heb ik 5 maaltijden nodig. Elke dag is anders, elke dag ben ik en voel ik me anders en heeft mijn lichaam wat anders nodig. De ene dag kan ik de wereld aan en kan ik bergen verzetten, de andere dag heb ik rust en stilte nodig.
De tijd die ik voor mezelf neem is zeldzaam. Ik probeer er zoveel mogelijk van te nemen. Maar ook als yogajuf kan je het druk hebben en overladen worden met werk. Het is gewoon een ander soort werk, dat we wel met passie en overgave doen. Het gevaar schuilt erin dat we niet merken wanneer het “teveel” wordt, want we vinden het o-zo leuk en we werken voor onszelf. Yogis zijn ook zelfstandigen die rekeningen moeten betalen…jammer dat we niet met ohm’s, mantras, namastes en zonnegroeten mogen betalen.
Mijn tijd is waardevol. Dat vind ik. En hopelijk vind jij dat van de jouwe ook. Wanneer ik mijn tijd in iets of iemand investeer, dan doe ik dat bewust, met liefde en plezier. Hier knelt het schoentje dan: ik verwacht dat ook van anderen. Maar niet iedereen is zich zo bewust van (zijn) tijd. Niet iedereen waardeert tijd als in me-time, us-time, quality-time. Misschien omdat ze er de waarde van nog niet ervaren hebben? Misschien omdat je altijd aan het hollen en het jagen zijn.
Ik daag je uit: neem even tijd voor jezelf en merk hoe waardevol het is. Eis jouw tijd ook op. Je gaat er hopelijk van houden en ook bewuster omgaan met andermans tijd.
stephen hawking
Gisteren – na lange lange tijd – keek ik nog eens Netflix. Dat doe ik wanneer ik ziek ben of zielig doe. Niet vaak dus 😉
The Theory of Everything
De film gaat over het leven van deze wetenschapper die het begin der tijd wilde bewijzen. Hij wilde graag een boek schrijven over “Tijd”. Mijn inspiratie voor deze blog…
Een prachtige film die aantoont hoe kwets- en kostbaar onze tijd wel niet is. Hij kreeg aanvankelijk maar 2 jaar levensverwachting na het vaststellen van zijn ziekte. Hij heeft er zoveel meer gehad. Misschien waren het gewoon 2 heeeeele lange jaren, gemeten volgens een andere maatstaf dan wij hanteren. Want niet iedereen leeft volgens dezelfde regels. Mijn minuut duur misschien langer dan die van jou…
Een voorbeeld uit de yogales. Ik ben er zeker van dat sommige deelnemers denken “zijn die 5 adems nu nog niet om?!” Tja…ik tel mijn adems, jij telt de jouwe. Eenzelfde aantal, maar een compleet andere beleving of tijdsmaat.
Ik vind de titel van de film minstens even geslaagd als de film zelf. Ik heb ook over alles een theorie. Ik vertel het ook graag aan al wie het wil horen. zo heb ik ooit een schrijfclubje willen oprichten. Het heeft echter niet lang standgehouden…om de 2 weken over een ander onderwerp jouw visie geven. Ik zou het heel graag weer in het leven roepen. Doe je graag mee? Laat het me weten…
Mocht je i.p.v de film, het boek willen lezen, deze is het ↓↓↓
Lost and Searching 