Verstillen en ont-moeten bij Rosario

Begin juni kwam ik op deze plek terecht, niet wetende welk effect het op me zou hebben. Ik kwam de catering verzorgen van het Yoga Time yogaweekend en koken voor 12 yogi’s en yogini’s. Ik mocht me een prachtige keuken eigen maken voor 3 dagen – ik was in de zevende hemel!

Dat weekend was heilzaam voor mijn koksziel. Na lange tijd kon ik weer écht verbinding maken met de producten der natuur! Als gepassioneerde amateurkok, had ik dat wel gemist, wegens het veelvuldig reizen. Van Rosario – behalve diens keuken – had ik niet echt kunnen genieten, ik stond van ’s ochtends tot ’s avonds – met veel plezier – in de keuken. Bij het afscheid, kreeg ik van de eigenaar nog een rondleiding doorheen het hele domein. Wat was is betoverd! Ik betuigde mijn spijt van niet langer te kunnen blijven en te kunnen genieten van alle verborgen en magische plekjes. Hierna volgde een uitnodiging, om voor mijn vertrek naar Italië (daarover meer in een volgende blog!) even te komen uitblazen van een drukke maand. Met dankbaarheid stemde ik toe en sindsdien keek ik uit naar dit moment.

ROSARIO

Rosario is een gewezen klooster, dat herbouwd is tot een oase van stilte en rust. De heropbouw gebeurde met maximale aandacht voor ecologie en harmonie met de natuur en de omgeving. In elk klein hoekje ontdek je een andere schat, een tuin waarin je verloren kan lopen en waar je je kan wegstoppen met een boek, een biologische zwemvijver, een organisch moestuintje met kruiden, bessen en kakelende kippetjes.

Het gebouw is gigantisch, maar toch heerst er warmte en gezelligheid. Ik werd helemaal verliefd op de keuken en om nog maar te zwijgen van hun bibioltheek! Daar heb ik wel wat tijd doorgebracht met een boek van Paolo Coelho (over een Romeens weesmeisje dat geadopteerd wordt, emigreert met de ouders en uiteindelijk trouwt met een Deen, maar daar dan ook van scheidt – zien jullie de gelijkeninssen??)

SURPLACE

Een eindje verderop staat een tweede pand, in aanbouw, maar reeds voor een deel in gebruik: Surplace. Toen ik dit tijdens de rondleiding zag, was ik verliefd en wilde ik hier komen wonen! Elke kamer is afgewerkt met gerecycleerd hout (het hele gebouw wordt ecologisch verbouwd in feite – heel inspirerend!). Van een suite tot een mini-kamer, met een nog kleinere badkamer. De inrichting is zo ingenieus, dat je zelfs in de kleinste kamer een heel ruimtelijk gevoel hebt. Het is enorm charmant en het nodigt uit tot schrijven en poëzie. Vele schrijvers en dichters verbleven op deze plek en dat is er aan te merken. Zowel in Rosario als in Surplace vind je op verborgen of soms zeer zichtbare plekken, gedichten. Het doet je stilstaan en lezen, nadenken en weer verder gaan. Om ietsje verder alweer te vertragen, verstillen, lezen, nadenken en soms even volledig stoppen, en in stilte gaan zitten.

Lees hier het resultaat van een schrijfverblijf in Rosario | Surplace van Tom Veys, alsook een artikel over de opening van dit eco-concepthotel.

STILTE & HET VERBOND MET DE NATUUR

Tijdens dit lang weekend heb ik kunnen vertragen, verstillen en ont-moeten – zoals Sofie, de dame des huizes het zo mooi verwoordde. Mijn horloge deed ik uit, geen maastaf van tijd, enkel zijn en doen wat goed voelt, wanneer het goed voelt. De eerste dag hielp ik een uur mee in de tuin: frambozen, stekelbessen en rode bessen plukken in stilte – mijn uurtje van meditatie en contemplatie. Er werd samen gekookt, verbonden en ik werd bewust gemaakt van zaken waar ik tot op heden nog niet bij stilgestaan had.

De man des huizes – Johan Vriens – is een gewezen bio-ambassadeur en hij legde mijn activiteiten onder de loep. Soms heb je een buitenstaander z’n kritische blik nodig om je met de neus op de feiten te drukken. Zaken waar anderen niet zo fel bij stilstaan, mezelf inbegrepen. Zoals: mijn ecologische impact n.a.v. al het reizen en mijn yogareizen. Daar ga ik mee aan de slag!

YOGA & MEDITATIE

Onze eerste ontmoeting vond plaats tijdens een yogaweekend. Ik hoef je dan niet meer te vertellen dat Rosario uitermate geschikt is om een stiltemoment aan jezelf cadeau te doen, om deel te nemen aan hun pauze- en stille week of om hier zelf een yogaweekend te organiseren.

In het domein is een stilteruimte aanwezig met meditatiekussentjes. Het enige wat je hoort zijn de vogeltjes die fluiten. Je kan hier helemaal naar binnen keren en trachten de verbinding met jezelf te herstellen of te verdiepen.

Een gewezen klooster kan niet aan een kapel ontbreken. Oh en wat voor één er hier is! Langs de dakramen schijnt het daglicht in de apsis (de halfronde verhoogde ruimte), waar een vleugelpiano te pronken staat, wachtend op degene die het wil bespelen. Het schip kan dienst doen als yogaruimte, de docent(e) kan zich eventueel verhogen (doch liever niet, we willen immers allemaal gelijken zijn) en plaatsnemen in de apsis.

OMGEVING EN NATUUR

Behalve bessen plukken, heb ik tussen het werk door – jawel, er werk ook hard gewerkt! – de tijd genomen voor een uitstap met de fiets! Johan had me twee mooie routes getoond, langsheen groene en gele velden, door een stukje bos, over heuvels, door dalen, langs de Dender, tot in de kruidentuin van museum Notre Dame à la Rose. Dit is een oud kloosterziekenhuis, dat volledig zelfvoorzienend was. De zusters kweekten hun eigen geneeskrachtige kruiden om hun zieken mee te verzorgen en tot op vandaag kan je die kruidentuin nog bezoeken. Het staat er vol met meer dan 100 verschillende kruiden. Ik ben op slag gefascineerd door planten en kruiden en de wicca in mij wil hier meer over weten!

De terugweg naar Rosario was pittig maar prachtig, ik klom en ik daalde, ik snuifde de buitenlucht in, ik keek vol bewondering rond en ik zag: maïsvelden, tarwe, fruitbomen, koeien, paarden, mensen die me vrolijk “bonjour” of “goeiendag” toeriepen. Heel even voelde ik mij in het zuiden van Frankrijk!

Bekijk hieronder enkele sfeerbeelden en een filmpje, want bewegend beeld zegt toch zoveel meer dan een stilleven. Het vangt en verspreidt de emotie. Al ben ik ook voorstander van een stil leven. Alles in evenwicht.